Dediler ki derdi bin derde deva imiş, yollara düştüm.

Ateşin deryada dibe vurup gül rengi göklerde uçtum.

O saf imandan hüzünlü gerçek, ben al rüya, mavi düştüm.

Sevgiliye yeşil atlastan libas, kendime ak bez biçtim….

Yol sonsuzdu, yol ensizdi, yol zamanı geçti.

Azgın nefis süslü günaha nasıl da açtı.

Ama gönül lâmekânda gül sultanı seçti.

Yedi katlı semada Buraklar kanat açtı.

Aslında her şey hiçti, zerreler devdi âlemde,

Hep gerçekmiş sandık, yalanmış sevinç de elem de

Sonsuzlaşmış masal yılları da yok, “yok”a selam!

Ey Can, saf aşkı buldun, geriye kalır mı hiç gam!

Suzan ÇATALOLUK