Bu vücûdum şehrine bir dem giresüm gelür 
İçindeki sultânun yüzin göresüm gelür 
İşidürem sözini göremezem yüzini 
Yüzini görmeklige cânum viresüm gelür 

Ma’şûka halvetinün yidi kapusı vardur 
Ol kapudan içerü seyrân kılasum gelür 
Her kapuda bir kişi yüz bin çerisi vardur 
Işk kılıcın kuşanup cümle kırasum gelür 

Erenlerün sohbeti arturur ma’rifeti 
Bî-derdleri sohbetden her dem süresüm gelür 
Leylî-i Mecnûn benem şeydâ-yı Rahmân benem 
Leylî yüzin görmege Mecnûn olasum gelür 

Dost oldı bize mihmân bunca yıl bunca zamân
Gerçek İsmâîl gibi kurbân olasum gelür 
Erenlerün nazarı topragı gevher eyler
Erenler kademinde toprak olasum gelür 

Yârimden elçi gelür cânumdan ulak diler 
Merkebden inübeni yayan varasum gelür 
Miskîn Yûnus’un nefsi dört tabî’at içinde 
Işkıla cân sırrına pinhân varasum gelür

***** 

Sabâhın sinlere vardum gördüm cümle ölmiş yatur 
Her biri bî-çâre olup ‘ömrin yavı kılmış yatur 

Vardum bunlarun katına bakdum ecel heybetine 
Niçe yigit murâdına irememiş ölmiş yatur 

Yimiş kurd kuş bunı keler niçelerün bagrın deler 
Şol ufacık nâ-resteler gül gibice solmış yatur 

Topraga düşmiş tenleri Hakk’a ulaşmış cânları 
Görmez misin sen bunları nevbet bize gelmiş yatur 

Esilmiş incü dişleri dökilmiş saru saçları 
Bitmiş kamu teşvişleri Hak varlıgın almış yatur 

Gitmiş gözünün karası hîç işi yokdur turası 
Kefen bizinün pâresi sünüge sarılmış yatur 

Yûnus ‘âkilisen bunda mülke sûret bezemegil 
Mülke sûret bezeyenler kara toprak olmış yatur 

*****

İlim ‘ilim bilmekdür ‘ilim kendin bilmekdür 
Sen kendüni bilmezsin yâ niçe okumakdur 

Okumakdan ma’nî ne kişi Hakk’ı bilmekdür
Çün okudun bilmezsin hâ bir kurı emekdür 

Okıdum bildüm dime çok tâ‘at kıldum dime 
Eri Hak bilmezisen ‘abes yire yilmekdür 

ÛÛDört kitâbun ma’nîsi bellüdür bir elifde 
Sen elif dirsün hoca ma‘nîsi ne dimekdür 

Yûnus Emre dir hoca gerekse var bin hacca  
Hepisinden eyüce bir gönüle girmekdür