Molla Kasım, bazı sathi hükümler hilafına, Yunus’u yırtıp parçalayan, çiğ, hoyrat bir adam timsali, açıkçası ham ervah numunesi değildir. Molla Kasım, Yunus’un mirasını şer’i şerif üzre ve hakkaniyetle, varisler arasında taksim eden bir adalet timsalidir ve bilerek veya bilmeyerek, gaybın emriyle hareket etmektedir. “kasım” kelimesi de “taksim eden” demek olduğuna göre, bu vazifeye son derece uygun düşmektedir. Bir nevi kassamlık yapmaktadır. Bu zaten Molla Ali, Molla Mehmet olmayıp da Molla Kasım olması, bu manadadır. Onun adaleti sayesinde melekler de insanlar da, balıklar da payını almıştır.

Arif Nihat Asya

31.

Aşk geldi her vakte uğrayıp aydınlığını bıraktı

Ve her yere gizemli görkemini nakışladı seninle

Sonra dayandı hayatın bütün nazlarına aşk

Nurlandı puslu koyaklarda geçitler yollar

Unutulmuş gurbetlerin ağusuyla avundu

Gidip de gelmeyenlerin ardından gözyaşı döktü aşk

Bilinmeyen evreni tanımladı bilinen âlemde aşk

İki cihan seyrinde o gizli hazinenin keşfedilmesiydi aşk

Anahtarı ay ışığından ödünç alınmıştı pirlerin hürmetine

Kilitli dilekleri açtı büyüsü bozuldu nefretin çünkü aşk geldi

32.

Kaçkın bir bulut sığındı hüznümün merhametine

Sesim yankısı ile birlikte kayboldu içimde

Çekirdeğimdeki ağacın kökünde yeşerdi gürbüz bir dal

Ve yaprağı soludukça gecenin karanlığını

Aydınlandı gözlerimde yeşil bir sevinç

Göğümü karartan fırtınanın adını unuttum

Ve her sabah aynı nurla yıkadım yüzümü

Suyun kalbinden taştı aşkın yeni terennümü

Aşka tebdil ederken ateşte sınanmış benliğimizi

Utlandım isteyemedim fazlasını herkese yetsin diye

33.

Anasır-ı Erbaa ise hayatın esası yüzüme bak usulca

Sana geçmiş zamanlardan müzmin ağlayışlar getirdim

Tanyeri ışımadan haber sal Molla Kasım’a erken uyansın

Bir tutam ateş alsın avucuna ve yargılasın sevginin mayasını

Oysa biz aydınlığın içinden geliriz çoğaltarak ışığı bunu bil

Şimdi ant olsun üstüne bağdaş kurup oturduğumuz toprağa

Ki toprak gülünce rayihalar saçılır kederlerin göğsünden

İnsan topraktan öğrenmiştir sabrı yeşerdikçe çağrıların

Bellemem zor olmadı gönül gözüm bakınca Elest Bezmi’ne

Yıldızlar tanığımdır ahdimdeki vefaya gel beri gel ey Molla