Yunus’un öğretisinde insanın bir diğerine olan sevgisi, birleştirici ve bütünleştirici bir işlev yüklenirken; hümanizm öğretisinde insanın kendini öne çıkarma, kimseye benzememe, her türlü bağdan kurtulma ve tam anlamıyla bireysel olma hedefi birbiriyle çelişir. Burada ‘ben merkezli’ bir yapı karşımıza çıkarken; Yunus’ta Allah aşkıyla kendi benliğinden geçme ve tüm yaratılanları ‘Allah için sevme’ anlayışı hâkimdir.

 Sema Altunan

22.

Bir yeniçeri gülbangını okur sefer yolunda

“Üçler, Beşler, Yediler, Kırklar, Nur-ı Nebi,

Kerem-i Âli, Hacı Bektaş-ı Veli;

Dem ü devranına Hû diyelim, Hûûûûû!”

Nizâm-ı âlem üzre kurulur barış ve kardeşlik

Ezanlar yükselir kâfiri beldeler uyanır uykusundan

Erenler can içre can bulurlar açılır sevap vadisi

Fetih suresi açar yeni zaferlerin yolunu

Kabaran öfke ve azgın kinden muhabbet doğar

Koca Leşker kahramanlığını verir kılıçlarına

23.

Şeyhim gönlündeki gülistan yüzünde gülümsesin

Bir emanet gelir sana dost ilinden garip ve sevecen

Kilidinin anahtarı sana verilmiştir kutlu ellerine

Kalpten kalbe yol bulur aşkınla sınanmış bu çağrı

Yoğur cevherini Yunus’un kırk yıllık çilesinde

Doldurur eksiğini bu hacet dergâhında nice yıl

Çalap aşkıyla yıkanır beden ve can temizliğin ötesinde

Yeni sesler türemeli gönül coşkusundan yeni anlamlar için

Gün gelir saçılır halka şeyh mânisi bereketiyle

“Aşk sultanı Taptuk durur Yunus geda bu kapıda”

24.

Hem oku hem dinle ulu davetteki anlamı ey Yunus

Onun görklü nazarı gönlünün aynasıysa

Bozkırın ortasına koyduğu baharla yeşertsin bilincini

İster bürün ete kemiğe ister görün görmeyene

Önden giden izini övsün aşk miracındayken Mevlânâ

Yine olsun sohbetinde saz ile işret döne döne uçmaya

Arif mânâya dalsın yorumlasın Kutb-ı Cihan sırrını

Bezgin simalara mut gelsin senin gönül çerağından

İnsan bilmediğini öğrendi yitiğini buldu olgunluğa ulaştı

Silindi öç karasının izi mahcup yüzlerde sararıp solan